غزل در مورد قرآن از حافظ

رونق عهد شباب است دگر بُستان رامی‌رسد مژدهٔ گل بلبل خوش الحان راای صبا گر به جوانان چمن باز رَسیخدمت ما برسان سرو و گل و ریحان راگر چنین جلوه کند مغبچهٔ باده فروشخاک‌روب در میخانه کنم مژگان راای که بر مه کشی از عَنبر سارا چوگانمضطرب حال مگردان، من سرگردان راترسم این قوم که بر دُردکشان می‌خندنددر سر کار خرابات کنند ایمان رایار مردان خدا باش که در کشتی نوحهست خاکی که به آبی نخرد طوفان رابرو از خانهٔ گردون به در و نان مطلبکان سیه کاسه در آخر بِکُشد مهمان راهر که را خوابگه آخر مشتی خاک استگو چه حاجت که به افلاک کشی ایوان راماه کنعانی من! مسند مصر آنِ تو شدوقت آن است که بدرود کنی زندان راحافظا می خور و رندی کن و خوش باش ولیدام تزویر مکن چون دگران قرآن را غزل در مورد قرآن از حافظ...ادامه مطلب